ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Στη ζωή, νιώθουμε κάποια στιγμή πως τα πάντα είναι άσκοπα.
Και είναι αλήθεια!
…………Μονάχα όμως μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ένα πολύ σημαντικό πραγματάκι:
Δεν έχουν αξία τα πράγματα, οι εργασίες, τα ενδιαφέροντα, οι άνθρωποι, τα επιτεύγματα, τα χρήματα, τα υπάρχοντα…
Δεν έχει αξία, τίποτα…

Αξία,
έχει μονάχα ότι διαλέγουμε εμείς,
να αξίζει για μας!

Αυτό, είναι ένα πολύ μεγάλο μυστικό για τη ζωή γιατί έτσι καταλαβαίνουμε, πως ενώ τίποτα δεν αξίζει από μόνο του, τα πάντα αξίζουν και είναι ανεκτίμητα από μία άλλη οπτική…

Γι’ αυτό και σ’ αυτό το πεδίο οι λέξεις τείνουν να αναιρεθούν. Γιατί κάτι που ισχύει σε μια περίπτωση, από μία άλλη συνειδησιακή θέση δεν υφίσταται. Γι’ αυτό και εξαρτάται απόλυτα το: «ΑΠΟ ΠΟΥ» βλέπουμε…

Αν λοιπόν τα πάντα έχουν αξία από μόνα τους, και ταυτόχρονα τίποτα δεν αξίζει, (όπως και να το πούμε είναι το ίδιο), σημασία έχει «να βιώσουμε» πως αξία, έχουν τα πάντα «από τη δική μας θέση» σε αυτά...

Πρέπει οπότε, να «διαλέγουμε» συνειδητά από την παιχνιδούπολη της ζωής τα δικά μας δώρα, τα δικά μας παιχνίδια, τα δικά μας σημαντικά, τα δικά μας πράγματα που θα τους δώσουμε την Αγάπη μας! Αυτό είναι και το σημείο «κλειδί»!

Ότι διαλέγουμε, εκφράζουμε απλά σε αυτό την φροντίδα μας.
Τη στοργή μας.
Την  τρυφερότητα μας.
Αφιερωνόμαστε σε αυτό.
Δίνουμε το χρόνο μας.
Την ενέργεια μας.
Δηλαδή σε αυτό, δίνουμε την Αγάπη μας.
Αυτή είναι η ενέργεια μας,
η Αγάπη μας, Εμείς…

Με αυτήν την ενέργεια συντηρούμε, και δημιουργούμε το οτιδήποτε. Φτάνουμε, να συνειδητοποιούμε πως γίνονται με αυτή τη θέση ακόμα και θαύματα…

Τα πάντα λοιπόν γίνονται και υπάρχουν, για να διαπιστώσουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αυτό που Είμαστε οι ίδιοι, μαθητεύοντας αφού το συνειδητοποιήσουμε στο να ζούμε με Αυτό, και μονάχα ως Αυτό πλέον. Απόλυτα, Ολοκληρωτικά, δίχως τίποτα λιγότερο!

Δίνοντας την ενέργεια μας συνειδητά, στο οτιδήποτε επιλέγουμε να ασχολούμαστε, (που αυτή η ενέργεια είμαστε Εμείς οι ίδιοι όπως είπαμε), έχουμε τη δυνατότητα να ζούμε, μόνο με αυτόν τον τρόπο ολοκληρωμένα εντός της ύλης! Καθαροί, Ελεύθεροι, όντες  ανεπηρέαστοι από πάσης φύσεως διαστρεβλώσεις και ταυτίσεις….

Γιατί όσο μεγαλύτερη η ταύτιση με την ύλη, τόσο η αγάπη ως ενέργεια (άρα αυτό που Είμαστε) πάει περίπατο, μαζί βεβαίως με τη δυνατότητα μας στην ευτυχία… Διότι από την ταύτιση με την ύλη και τον φαινόμενο κόσμο, είναι που ξεκινούν οι παρανοήσεις και η δυστυχία μας στη ζωή, διδασκόμενοι από μωρά παιδιά μέχρι και σήμερα να είμαστε κάτι, ….που δεν είμαστε, το οποίο και πρέπει να αντιστρέψουμε μέσα μας κάποια στιγμή, όπως και όλη αυτή την «πλύση» εγκεφάλου που έχουμε υποστεί όλοι μας, αναγνωρίζοντας το αληθινό, και ζώντας με Αυτό, και ως Αυτό…

Γιατί τελικά αυτό που Είμαστε, ή αυτό που «νομίζουμε» ότι είμαστε είναι και που ζούμε φίλοι μου! Όλοι μας! Αν δεν είμαστε ευτυχής, ακόμα…., τότε ζούμε στο τι νομίζουμε για μας, και σίγουρα όχι σε Αυτό που Είναι, και Είμαστε αληθινά…

Αυτός είναι βεβαίως και ο μόνος δείκτης διαπίστωσης του που βαδίζουμε. Βασικά, πολλοί  είναι που αναρωτιούνται για το αν είναι στο σωστό δρόμο. Ο σωστός Δρόμος είναι η Γαλήνη, η Ισορροπία, η Αφθονία, η Πλημμύρα ικανοποίησης ότι όλα βαίνουν καλώς…. Αυτός είναι ο σωστός Δρόμος. Με ότι λιγότερο, κάτι έχει παρανοηθεί…. Διότι μόνο  ταυτιζόμενοι με τη φύση μας πορευόμαστε γεμάτοι και ευτυχής στη ζωή, ανεπηρέαστοι από οποιεσδήποτε εξωτερικές καταστάσεις οι οποίες μπορεί να διαδραματίζονται σε μας, στους οικείους μας, στο περιβάλλον μας, στη χώρα μας…

Αν είμαστε οπότε κάτι λιγότερο από το Αληθινό μέσα μας, η ζωή, και ότι κι αν κάνουμε είναι άσκοπα, γιατί ψάχνοντας την αξία έξω από εμάς, δεν δίνονται ποτέ ικανοποιητικές απαντήσεις μέσα μας, ούτε βεβαίως και αισθήσεις πληρότητας… Γιατί το αληθινό δεν αφορά κάτι που αγοράζεται, που αποκτιέται, ή που κερδίζεται, αλλά κάτι που υπάρχει ανέκαθεν και το οποίο απλά συνειδητοποιείται απλώς και μόνο, διώχνοντας τα περιττά…
Άρα όπου είμαστε, (συνειδησιακά), αυτό είναι και που ζούμε….

Έτσι, ότι αγγίζουμε παίρνει τη χροιά μας.
Ότι μυρίζουμε, του δίνουμε το δικό μας άρωμα.
Ότι κοιτάμε μας βλέπει,
ότι γευόμαστε μας αισθάνεται,
και ότι ακούμε, ακούει μέσα μας….

Εξωτερικεύουμε αυτό που υπάρχει μέσα μας,
που ποτέ δεν δύναται να κάνει εμφάνιση σε έναν κόσμο ατελή,
και εσωτερικεύουμε μεταμορφώνοντας το το ατελές,
ακριβώς επειδή το ζούμε «από μέσα», μη εμφανιζόμενοι κατ’ ουσίαν ποτέ εδώ…

Γιατί η ατέλεια είναι ότι βλέπουμε και συναντάμε εδώ, που χρωματίζεται από την τελειότητα που την γεύεται…

Η τελειότητα ζει και βιώνει την ατέλεια. Ποτέ το αντίθετο…
Το ατελές, δεν μπορεί να αναγνωρίσει κάτι που το ξεπερνά. Μόνο η τελειότητα, μπορεί να  αναγνωρίζει αυτό που δεν είναι. Γιατί αυτό που είναι, το Ζει. Εμείς. Όλοι μας….

Αυτό που είμαστε φίλοι μου, δεν έχει ψεγάδια. Ψεγάδια, έχει μονάχα το ψέμα που πιστεύουμε και ζούμε, προδίδοντας καθημερινά αυτό που Είμαστε Αληθινά… Και δεν «μας το κάνει» κανείς όλο αυτό. Εμείς οι ίδιοι, ο καθένας μας, το κάνει στον εαυτό μας. Μόνοι φυλακιζόμαστε, και μόνοι ανακτούμε την ελευθερία μας.

Το έχουμε χιλλιοξαναπεί:

Ο καθένας μόνος του, είναι υπεύθυνος για την Ελευθερία, και την Σκλαβιά του.
Και ο καθένας μόνο του είναι που αποφασίζει.
Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε για άλλους,
όπως κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει για τη δική μας Απελευθέρωση!