Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Κάθε άνθρωπος, έχει ένα ατομικό
Κάρμα.
Κάθε οικογένεια, έχει δικό της Κάρμα.
Κάθε δημιουργημένη ομάδα ανθρώπων,
έχει επίσης το ατομικό της Κάρμα.
Ακόμα και κάθε (γεωγραφική) περιοχή,
(εξαιτίας της Ιστορίας της),
αναπτύσσει κι αυτή το δικός της Κάρμα.
Αντίστοιχα
(και με την απλή λογική)
και κάθε χώρα,
(ξε)πληρώνει ότι της αναλογεί.
Τέλος, ο ίδιος ο πλανήτης
(ως σύνολο της ανθρωπότητας ενός
σώματος στο οποίο ανήκει),
έχει το ανάλογο φορτίο στους ώμους
του
που επίσης του αναλογεί.
Αν και πάει και ακόμα πιο πέρα…
Αν τώρα δεν παίρνει συνειδητά
(και με επίγνωση)
«θέση» ένας άνθρωπος, «θρέφει»,
και άρα μεγαλώνει με τη δική του δύναμη,
(μαζί με τη δύναμη του συνόλου
όλων των υπολοίπων
που φέρονται με τον ίδιο τρόπο),
ότι ακριβώς φέρνει το εξωτερικό κύμα
από το μπάχαλο του κόσμου…
Όμως. Υπάρχει και η εκδοχή,
(του εσωτερικού κύματος)
κατά την οποία κάθε μεμονωμένο άτομο,
(ως μόριο του συνόλου),
έχει την ικανότητα να «γιατρεύει»
με τη (συνειδησιακή του) θέση,
στάση και ζωή,
(επηρεάζοντας,)
από τον ατομικό εαυτό του,
(ως φαινομενική
ξεχωριστότητα στον κόσμο),
μέχρι, όπου φτάνει
η εμβέλεια δύναμης του,
την οποία και έχει αναπτύξει με «έργο»…
Αντίστοιχη της δύναμης του
είναι και η επιβάρυνση,
όταν (συνειδητά),
δεν πράττει το ορθό και συνετό,
παρ’ όλο που το γνωρίζει…
Γιατί ότι είμαστε,
το εισπράττουμε πρώτα οι ίδιοι,
ως το αποτέλεσμα της κάθε επιλογής μας,
και κατόπιν μεγαλώνει τόσο
ή «είσπραξη μας»,
όσο οι κύκλοι που δημιουργήθηκαν
από την κάθε πέτρα που ρίξαμε
(συνειδητά ή ασύνειδα)
στο νερό και αλλοιώσαμε την αρμονία…
Το Κάρμα, ποτέ δεν ξεχνά.
Και το καλό Κάρμα, ακόμα περισσότερο…
Όπως και να’ χει,
κάθε Κάρμα όποιου είδους,
μας «κρατά»…
Καλό είναι να το θυμόμαστε κι αυτό…
