Κάτι, με το οποίο δεν
λειτουργούμε μεν, (αλλά εξαιτίας της δεδομένης «δημιουργημένης» συνειδητής
πεποίθησης, ότι έχουμε τα πάντα και είναι μέσα μας, χωρίς να μπορούμε όλα να τα
αναγνωρίσουμε γιατί έτσι δεν θα ήμασταν εδώ), αλλά με δική μας απόφαση και ώση,
το «διαλέγουμε» και το κάνουμε πράξη, (το δοκιμάζουμε), με αυτή μας την
απόφαση, «το βλέπουμε» όταν το κάνουμε, (εξετάζοντας εμάς εκείνη τη στιγμή),
μας κάνει να διαπιστώνουμε πως πλέον (αφού το είδαμε οι ίδιοι), «ανήκει» στα
βιωμένα κομμάτια μας. Η «δοκιμή» μας, δεν έχει να κάνει με το να δούμε «αν» το
έχουμε, αλλά «επειδή ακριβώς το έχουμε», για να το δούμε. Γίνεται λοιπόν ηθελημένα,
άσχετα αν στην αρχή, φαντάζει προς εμάς ξένο.
Κατόπιν, (μια και το στίγμα του
εντυπώθηκε, και στη συνείδηση μας, μα και στα κύτταρα του σώματος μας, έφτασε
δηλαδή να εντυπωθεί ενεργειακά, συνειδησιακά, και κατόπιν να γειωθεί και στην
ύλη), είναι «δικό μας» πλέον, και προστίθεται αυτόματα, (εξαιτίας της
«εργασίας» που καταβάλαμε), στο «δισάκι» των διαμαντιών που αποκομίσαμε.
Προχωρήσαμε λοιπόν, άλλο ένα
βήμα... «Βρήκαμε» κάτι ακόμα να μας εμπλουτίσει, και να θαυμάσουμε για άλλη μια
φορά, την αναντίρρητη πια αλήθεια, πως το άπειρο, περιμένει να το κάνουμε
πράξη, να το βιώσουμε και να το γνωρίσουμε, μέσα από εκφράσεις, ακόμα και στις
πιο «ευτελής» ενασχολήσεις μας.
Γιατί όπως έχει ειπωθεί:
«Σημασία δεν έχει τι κάνουμε, (εξωτερικά), αλλά το «που είμαστε», όταν κάνουμε
αυτό που κάνουμε. Η κάθε προηγούμενη μας λειτουργία, (πριν την αποκάλυψη αυτής
της τελευταίας), παραμένει σαν μνήμη, θύμηση, και πείρα μέσα μας. Όμως σήμερα,
τώρα, αντιλαμβανόμαστε πως στο Δρόμο, είμαστε πιο πέρα, γιατί κάναμε ένα βήμα
ακόμα…
Τίποτα από τα εσωτερικά πεδία,
όπως και από τις ικανότητες μας δεν μας γίνεται γνωστό, αν οι ίδιοι δεν
«αποφασίσουμε» να το λειτουργήσουμε. Συνειδητότατα όμως! Όχι ανταποκρινόμενοι,
χωρίς να γνωρίζουμε τι κάνουμε. (Αυτό, είναι ασυνειδησία…)
Υπάρχουν βέβαια και οι
περιπτώσεις που «ακούμε τον εαυτό μας», και γι’ αυτό κάνουμε πράξη κάποια
πράγματα. Όμως σε αυτή την περίπτωση, «ο Εαυτός μας», (σίγουρα) εκ των υστέρων,
αν παραμείνουμε μέσα μας, θα μας πληροφορήσει ακριβώς τι ήταν αυτό που κάναμε,
και γιατί…, όταν μας αφορά.
Αν όμως, πρόκειται για
«εργασία» που αφορά άλλους, μπορεί ποτέ να μην
έχουμε καμία πληροφορία, όμως «θα γνωρίζουμε», πως αυτό που έπρεπε να
γίνει από εμάς, πραγματοποιήθηκε με τον πιο τέλειο τρόπο…
Να ένα ακόμη κομμάτι
ενασχόλησης με το Εσωτερικό… Το σίγουρο είναι, ότι ζώντας Εσωτερικά, ποτέ δεν
είμαστε αυτός, που ήμασταν πριν από ένα δευτερόλεπτο… Το ταξίδι συνεχίζεται,
και κανένας προορισμός δεν είναι ίδιος ή γνωστός, με οποιονδήποτε προηγούμενο…
Υπάρχει μόνιμα, και μόνιμη Ροή…
