ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ...

Εμπιστοσύνη, δεν είναι το να αφηνόμαστε αυθαίρετα σε ότι κι αν μας παρουσιάζεται…. Λέμε μεν ότι το σύμπαν ξέρει καλύτερα, αλλά αν το εξετάσουμε βαθύτερα, αυτό που θα δούμε, είναι πως (τις περισσότερες φορές), ενώ αφηνόμαστε, έχουμε ήδη μέσα μας φτιάξει μία κατάσταση στην οποία «δεχόμαστε» να αφεθούμε…... Άρα αφηνόμαστε μεν, αλλά σε συγκεκριμένα πλαίσια αποδοχής καταστάσεων, μόνο σε περιπτώσεις που ήδη νιώθουμε ασφαλείς…..

Όταν αφηνόμαστε λοιπόν «υπό όρους», προσδοκώντας συγκεκριμένα πράγματα να συμβούν, δεν αφηνόμαστε... Το σύμπαν όμως δεν λειτουργεί με βάση τις συνταγές, και προτροπές μας, ούτε βέβαια όταν δεχόμαστε να εμπιστευόμαστε τώρα, και σε μισή ώρα η εμπιστοσύνη μας «έχει κάνει φτερά…..»

Εμπιστοσύνη, δεν είναι επίσης το να «την δείχνουμε» σε άλλους ανθρώπους,  περιμένοντας από αυτούς να κάνουν ότι εμείς έχουμε στο κεφάλι μας, για να μας ευχαριστήσουν. Είναι λοιπόν περισσότερο προσπάθεια χειραγώγησης, (παρά εμπιστοσύνη από μέρους μας), όσο κι αν αυτό, «δεν μας βολεύει» να το παραδεχτούμε...

Η εμπιστοσύνη, είναι κατάσταση!
Είναι καθημερινότητα.
Είναι τρόπος ζωής!

Εμπιστεύομαι θα πει είμαι σε επαφή με τα πάντα.
Δεν ορίζω, δεν κατατάσσω, δεν κρίνω, δεν καταδικάζω.
«Κάνω» στη στιγμή, (κινούμαι), με προτροπή την εσωτερική μου ώθηση, και αφήνω, «να έρθει σε μένα», ότι είναι για μένα…. Ποτέ ο ίδιος δεν πηγαίνω κάπου…

Χωρίς ανησυχία, χωρίς υπερβολές, και χωρίς σενάρια.
Και έχω εμπιστοσύνη, επειδή γνωρίζω, πως ότι κι αν υπήρχε, υπάρχει, και θα υπάρχει στη ζωή μου, (που μπορεί να είναι βέβαια και διαφορετικά μεταξύ τους), είναι μόνο για την συνειδησιακή μου πρόοδο.

Άρα, αν υπάρχει τώρα κάτι που με μπλοκάρει, με πιέζει, με πονά, είναι γιατί δεν μπορώ να δω ξεκάθαρα την ευθύνη μου μέσα του, ή, δεν έχω αποφασίσει, που είμαι σε σχέση με αυτό, ποιος είμαι ήδη, και ποιος θέλω να Είμαι, ώστε να ενεργοποιήσω τις απαραίτητες αλλαγές για να ταυτίζεται το έξω, με τον μέσα χώρο μου…..

Η Εμπιστοσύνη λοιπόν, αφορά άμεσα την αποδοχή. Όσων υπάρχουν, όπως ακριβώς είναι. Χωρίς καμία ανάγκη για μετατροπή του οτιδήποτε. Εμείς αλλάζουμε μέσα μας σε σχέση με ότι αντικρίζουμε, και οι εξωτερικές αλλαγές, έρχονται πλέον ως αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής μας, και ποτέ το αντίθετο. Γιατί τα εξωτερικά αλλάζουν, μόνο όταν γιατρεύουμε την «αιτία» που τα προκάλεσε, οπότε παύοντας να τα έλκουμε, απλά αποχωρούν μόνα τους από τη ζωή μας, μια και εκπλήρωσαν τον σκοπό τους…

Γιατί «επιλέγουμε», (και είναι καλά να το θυμόμαστε), όχι με το τι σκεφτόμαστε για τα συμβάντα και τα πράγματα, αλλά με το τι Είμαστε οι ίδιοι….. Αν το τι είμαστε δεν μπορεί να νοηθεί, η αποφασιστεί καθαρά και με σταθερότητα από μας, τότε, μόνο «νομίζουμε» πως διαλέγουμε ή θέλουμε, ενώ στην ουσία, απλώς παρασυρόμαστε εμπλεκόμενοι σε καταστάσεις που μόνο μας μπερδεύουν.

Εμπιστεύομαι λοιπόν θα πει, Είμαι βαθιά σε μένα. Μέσα μου…
Εμπιστεύομαι θα πει…. Είμαι…
Γιατί μέσα μας υπάρχει όλη η άπλα του σύμπαντος. Ότι λοιπόν βλέπουμε σήμερα έξω, δεν είναι παρά ένα απειροελάχιστο τμήμα της Πραγματικότητας. Γιατί να περιοριζόμαστε λοιπόν σε αυτό, όταν μπορούμε να διαλέξουμε από το άπειρο; Τα υπέροχα, είναι όλα όσα βρίσκονται μπροστά μας, και όχι πίσω μας. Είναι λοιπόν αυτά, που ακόμα δεν είδαμε. Όχι όλα όσα γνωρίζουμε ήδη…

Ας μην είναι λοιπόν δείκτης της ζωής μας το «γνωστό». Αυτός είναι ο εγκλωβισμός όλου του πλανήτη…

Ας διαλέξουμε το τρελό. Το «έξω» απ’ όλα τα δεδομένα. Ας διαλέξουμε το αδύνατο… Γιατί και το αδύνατο, ποιος το ορίζει βρε παιδιά;

Εμπιστεύομαι θα πει, πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην έρθει να με βρει το ιδανικό στην κάθε περίπτωση που μου αντιστοιχεί Ατομικά. (Μ’ αρέσει δεν μ’ αρέσει). Το σίγουρο είναι πως  θα ψάξω να βρω «το δώρο» του για μένα…
Εμπιστοσύνη θα πει ρισκάρω να χάσω όλα τα (φτιαγμένα) «βολέματα».
Θα πει δεν φοβάμαι, δεν δειλιάζω, δεν κρύβομαι, δεν αποφεύγω…
Θα πει αγκαλιάζω τη ζωή…
Θα πει αγαλλιάζω στον έρωτα…
Θα πει πως η Αγάπη μέσα μου, νικά όλα τα «εγώ» μου και τα «έχω» μου.
Θα πει βασίζομαι, αλλά όχι μόνο στις δυνάμεις και γνώσεις που ήδη κατέχω, αλλά και σε όλα όσα προτίθεμαι να γνωρίσω ακόμα…
Θα πει πως ότι κι αν παρουσιαστεί, σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατότερο από μένα, που ακόμη κι αν φαντάζει ως τέτοιο, αφορά το να βρω «τα κότσια» να το υπερβώ.
Θα πει «βουτάω», «δοκιμάζω», «παιχνιδίζω»…
Θα πει «θέλω», άρα «μπορώ»!
Θα πει «δεν πέφτω», αλλά κάνω ένα βήμα πίσω για να πάρω μεγαλύτερη φόρα…

Μεγάλη Δύναμη η Εμπιστοσύνη, όταν Αποφασίσουμε να τη λειτουργούμε, κι ακόμα πιο μεγάλος Δάσκαλος…