Οι άνθρωποι, ενώ διαλέγουν μεν
ένα δρόμο στην πορεία τους προς την Αυτογνωσία, και αγωνίζονται και μοχθούν σε αυτόν, παρ’ όλα αυτά, από ένα
σημείο και μετά, παραμένουν εγκλωβισμένοι εκεί, χωρίς να το αντιλαμβάνονται
όμως, (έχοντας την εντύπωση πως προοδεύουν).
Ο εγκλωβισμός τους, είναι
ακριβώς ο ένας αυτός Δρόμος. Γιατί τελικά, όλοι οι δρόμοι είναι κομμάτια της
ίδιας Αλήθειας, η οποία προκύπτει, ακριβώς από αυτό το πάντρεμα, όταν και εάν,
συνειδητοποιήσουμε πως τα πάντα, έχουν το λόγο ύπαρξης τους, και δώρα για μας,
που μπορούμε να πάρουμε από παντού.
Πχ, το Ζεν και το Ταό, μας
βγάζουν από τις καθορισμένες έννοιες του μυαλού μας, κι ενεργοποιούν την
μοναδική Ατομικότητα στον καθένα, που σημαίνει πως μία ερώτηση, υπάρχει
περίπτωση να έχει τόσες απαντήσεις, όσες και τα Άτομα που θα ερωτηθούν ή θα
δουλέψουν επάνω σε ένα συγκεκριμένο ΚΟΑΝ, αρκεί, να γίνει σύνδεση μέσα τους με
αυτό το κομμάτι τους.
Η Χριστιανική Θρησκεία, αφορά
την "εσωτερική της ερμηνεία", (μέσα στην οποία τα πάντα είναι
αλληγορικά), που ουδεμία σχέση έχει με το σημερινό έκτρωμα που παρουσιάζεται
από τον κλήρο. Και φυσικά, σε κάθε θρησκεία του πλανήτη υπάρχει αυτή η
εσωτερική ερμηνεία.
Αν ειπωθούν συλλογικά όλα αυτά,
θα πάψουν να υπάρχουν τα σημερινά πρόβατα, και η Εκκλησία Α.Ε θα φαλιρίσει…...
Η κάθε θρησκεία, ενώ δημιουργήθηκε αρχικά για να κατευθύνει τον κόσμο προς την
αυτογνωσία του, (και πάντα υπάρχει αυτή η ουσία πίσω από κάθε μία από αυτές),
περάστηκαν τελικά αργότερα άλλα πράγματα στους ανθρώπους, κι αυτό, από τη μια,
εξαιτίας της οικειοποίησης της Αλήθειας κάποιων ώστε να αποκτήσουν δύναμη
εξουσίας, και από την άλλη, εξαιτίας της αδυναμίας, και μη ωριμότητας του
κόσμου να συλλάβει την ουσία. (Βρέθηκε
δηλαδή πρόσφορο το έδαφος για την εκμετάλλευση των μαζών). Ευτυχώς βέβαια όμως
που υπάρχουν και οι θρησκείες για να μπορεί να κρατιέται σε μία τάξη
τουλάχιστον η ανθρωπότητα, γιατί αλλιώς, εξαιτίας των ζωώδεις ακόμα ενστίκτων
των ανθρώπων, θα έφταναν να τρώνε κυριολεκτικά ο ένας τις σάρκες του άλλου, με
όλα τα τέρατα που φέρουν μέσα τους, επειδή βρίσκονται ακόμα σε νηπιακή
κατάσταση, όσων αφορά το Πνεύμα…..
Η Αρχαία Φιλοσοφία, αποτελεί
μία Μήτρα, και η αποσαφήνιση της, περιέχει όλα τα «κλειδιά», τα οποία επίσης
έχουν υποκρυφθεί, και δεν αφορά τους «Ελληνάρες» που θαρρούν πως σαν απόγονοί
των Αρχαίων, έχουν αυτόματα οικειοποιηθεί τη Γνώση και το μεγαλείο τους.
Τα μεγαλύτερα «ευαγγέλια»
βρίσκονται εκεί! Με την έννοια της ουσίας την καθολικής Αλήθειας των εννοιών.
Όμως, υπερβαίνουν τις θεωρήσεις, και τις ιδέες της ανθρώπινης φυλής προς το
παρόν, γιατί είναι απαραίτητη η προσέγγιση της Ανώτερης Βιωματικής Νόησης για
να μπορέσουν να κατανοηθούν σωστά. Γι’ αυτό και αποδίδονται και εξετάζονται
τελικά, μόνο ως φιλοσοφικές θεωρίες, στις οποίες χρειάζεται άνοιγμα της
Συνείδησης και βαθύς στοχασμός.
Δεν έχουμε καταλάβει ως
άνθρωποι, ότι όλη αυτή η προσπάθεια να κατατάξουμε ανθρώπους, θρησκείες,
κατευθύνσεις, και το να ψάχνουμε σε κάθε τι, όχι την ουσία του μέσα μας, αλλά
το ψέμα για να το εξοντώσουμε, επειδή δεν συνάγει με τις δικές μας απόψεις,
είναι και το μεγαλύτερο μας εμπόδιο.
Το θέμα είναι να κοιτάμε όπου
υπάρχει Αλήθεια. Να κοιτάμε, να παρατηρούμε, να εξετάζουμε, να στοχαζόμαστε,
και να «ανακαλύπτουμε» την κάθε Αλήθεια που λειτουργεί για μας και την πρόοδο
μας. Γιατί αλήθεια, υπάρχει παντού…… Ακόμα, και στα μεγαλύτερα φαινομενικά
ψέματα. Δεν αποτελούν άλλο, από την «πύλη», του να μας δώσουν πληροφορίες για
το τι συμβαίνει. Κι αυτό μπορεί να γίνει, όχι μόνο για το τι γίνεται μόνο με
μας, αλλά ακόμα και σε καθολικό
επίπεδο…..
Το να θεωρούμε μία ιδέα, ή
ομάδα, ή θρησκεία, σαν την μοναδική Αλήθεια μας, αυτόματα μας κάνει να περιοριζόμαστε
οι ίδιοι μόνο εκεί, και αυτό που αναπτύσσεται μέσα μας, είναι πως αν
συμφωνήσουμε με κάτι άλλο, ή το ακολουθήσουμε έστω και λίγο, θα σημαίνει πως
δεν είμαστε συνεπής με αυτό που πιστεύουμε, άρα το προδίδουμε.
Μα, δεν καταλαβαίνουμε, πως
αυτόν τον κανόνα, οι ίδιοι τον βάλαμε μέσα μας; Φυσικά θα μας παιδεύει. Είναι
σαν να λέμε «θα φάμε φράουλες και θα βγάλουμε σπυράκια». Και τρώμε τελικά, και
γεμίζουμε εξανθήματα. Οι ίδιοι δεν δώσαμε τέτοια εντολή; Φυσικό λοιπόν δεν
είναι οι φορείς μας, να ακολούθησαν ρητά τις εντολές μας; Γιατί μας κάνει
εντύπωση;
Δηλώνοντας λοιπόν πως είμαστε
πιστοί (για το θέμα μας), μόνο σε ένα πιστεύω - ιδεολογία, οτιδήποτε άλλο κι αν
κάνουμε, που δεν συνάγει με αυτό, δεν είναι αναμενόμενο πως θα μας κάνει να
έχουμε τύψεις, δυσφορία, κλπ, γιατί δεν
ήμασταν οι ίδιοι εντάξει στον κανόνα που βάλαμε; Είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα.
Κι έτσι λειτουργεί! Στο πρώτο παράδειγμα εντολή δώσαμε στο υλικό σώμα μας γιατί
αφορούσε «τροφή – ύλη», στο δεύτερο, συναίσθημα, γιατί τον τρόπο σκέψης μας
(και ειδικά «τα πιστεύω μας»), τον έχουμε συνδέσει με συγκεκριμένα
συναισθήματα. Έτσι πάει το πράγμα……
Ο πόνος όμως, όπως και οι
κανόνες ορίων που θέτουμε, που μπαίνουν από τον κατώτερο (λέμε) εαυτό μας, δεν
είναι υποχρεωτικά. Ούτε και ο κατώτερος εαυτός, είναι «εχθρός» μας. (Όπως
έχουμε συνηθίσει να υποστηρίζουμε).
Αυτό, μπορεί μεν να ισχύει για μας, όμως μόνο μέχρι να αντιληφθούμε πως
δεν χρειάζεται καμία πάλη μέσα μας.
Κατανόηση χρειάζεται. Και η
κατανόηση πραγματοποιείται μέσα από την πόρτα της αποδοχής, ότι τα πράγματα
είναι ακριβώς όπως είναι. Αρκεί, να το δούμε. Να δούμε πως έχουμε όρια. Να
δούμε πως οι ίδιοι βάλαμε κανόνα πίστης σε μία μόνο ιδέα. Να το δούμε. Κι αφού
το δούμε, πως εμείς οι ίδιοι βάλαμε τον
κανόνα, άρα έχουμε κάθε δικαίωμα να τον ξηλώσουμε, αν καταλάβουμε πως παύει πια
να μας εξυπηρετεί ως προς την πρόοδο μας.
Γιατί μια και αντιλαμβανόμαστε
πως «μπορεί» να υπάρχουν και σε άλλες ιδεολογίες αλήθειες, σαφώς και μας
περιορίζει το παλιό. Οπότε, τι κάνουμε; Αλλάζουμε τους κανόνες. Δικό μας το
γήπεδο, δικές μας και οι αποφάσεις!
Αυτό σημαίνει κατανόηση όμως
των λειτουργιών μας. Γιατί το να βάζουμε έναν κανόνα και να τον τηρούν ευλαβικά
οι φορείς μας, είναι απλά μία λειτουργία μας. Ή, μια ικανότητα μας, την οποία
αναγνωρίσαμε, μια και η ίδια η
πράξη μας το απέδειξε. Μήπως λοιπόν,
ανοίγοντας «το φάσμα» των κανόνων μας, μπορούμε να θέσουμε θεσπίσματα, τα οποία
να μας προάγουν, παρά να μας καθυστερούν, ή ακόμα και να μας σταματούν;
Κατανόηση λοιπόν των
λειτουργιών. Σε όλα. Και μέσα μας, και στους άλλους, και στο σύμπαν, και στο
μικροσκοπικότερο μόριο που αποτελείται αυτός ο φαινομενικός κόσμος, που ουδεμία
σχέση έχει με κάτι το πραγματικό. Όμως αυτό που φέρνει τελικά αποτελέσματα
Αληθινά, είναι η Θέληση για ανύψωση, η πλήρης παράδοση στον Εαυτό, η απόλυτη
Πίστη και Εμπιστοσύνη, το ανοιχτό μυαλό στην Αρχή, και η Ενεργοποίηση της
Ανώτερης Βιωματικής Νόησης αργότερα, (όταν θα έχουμε εισχωρήσει σε αυτήν), και
τέλος, το ολοκληρωτικό ξήλωμα, όλων όσων έχουμε διδαχθεί.
Αλλιώς ο Εαυτός μας, δεν θα μας
μιλήσει ποτέ……….. Η οποιαδήποτε καταχώριση καταστάσεων, πραγμάτων, ανθρώπων,
ιδεών, διαπιστώσεων, κανόνων, αισθημάτων, φιλοσοφιών, Γνώσης, σχολών, και
οτιδήποτε άλλο σε κουτάκια, είναι η καταδίκη μας, και φέρνει το να μας είναι
αδύνατον να ελευθερωθούμε.
Η ουσία, είναι να «ξυπνήσουμε»
μέσα μας αυτή τη Μοναδικότητα μας. Αυτό, που η ύλη σαν ύλη, μας εμποδίζει να
γνωρίσουμε, αλλά χρειάζεται να αποφασίσουμε πως:
«Δεν θα την αφήσουμε να της
περάσει!»
