Τα πάντα είναι ενέργειες. Τα
πάντα!
Χαρακτηριζόμενο ως ενέργεια,
είναι κάθε τι που έχει προέλθει από την καρδιά
της αιτίας των πάντων, και αποτελείται από «σκοπό», που εμπεριέχει
πληροφορίες, του τι είναι ικανό να κάνει εξαιτίας του σκοπού «που φέρει» μέσα
του, και το οποίο πάλλεται σε μία συγκεκριμένη συχνότητα και ταχύτητα ώθησης,
ώστε να φέρει τον σκοπό σε έκφραση, γιατί αυτό αποτελεί και τον «λόγο», της
αρχικής του δημιουργίας…
Το μίσος, η κακία, η αγάπη, η
αγανάκτηση, η στοργή, η καλοσύνη, ο εκνευρισμός, η αντίσταση, η έκσταση, η
ελευθερία, ο θυμός, ο φόβος…
Όλα είναι ενέργειες.
Εμείς, αυτές τις ενέργειες
μπορούμε, (και το κάνουμε), να τις συλλαμβάνουμε, ώστε με τη σειρά τους, να
«μας ωθούν», να πράξουμε ανάλογα.
Αυτό το ανάλογα, όσο είναι
αντανακλαστικό, είναι απλά ανταπόκριση στο περιβάλλον, και δεν εμπεριέχει
ουδεμία συνειδητή απόφαση, ή επιλογή από μας. Αυτή είναι η ζωώδης κατάσταση του
χαρακτηριζόμενου «ενστίκτου», που κυριαρχεί στο ζωικό βασίλειο…
Εμείς σαν άνθρωποι,
συλλαμβάνουμε αυτές τις ενέργειες, και λέμε «νιώθω» αυτό, ή εκείνο… Αυτό το νιώσιμο όμως, δεν
είναι τίποτε άλλο, από το χρωματισμό που φέρει κάθε ενέργεια μέσα της. Με αυτόν
τον τρόπο δηλαδή, μας δίνεται η δυνατότητα να μας γίνεται γνωστή η κάθε
ενέργεια ώστε να την αναγνωρίζουμε.
Εξαιτίας του σώματος μας, (και
μη αντιλαμβανόμενοι την πραγματική ουσία αυτού που είμαστε, που καμία σχέση δεν
έχει με τον κόσμο που γνωρίζουμε μέσω των πέντε γνωστών μας αισθήσεων),
ταυτιζόμαστε με αυτό το υλικό σώμα, και δημιουργούμε μέσα μας αυτό που λέμε
«εγώ», για να προστατευτούμε από τον υλικό, άδικο και επικίνδυνο κόσμο που μας
αναγκάζει να οχυρωθούμε. Όλα για την προστασία του σώματος μας…
Όλο το παραπάνω βέβαια μας απομακρύνει
από την ουσία μας, μα είμαστε πολύ απασχολημένοι στο να μη μας πιάσουν κορόιδα,
στο να βγάλουμε πολλά χρήματα, στο να μη μας κλέψουν, στο να μη χάσουμε ότι
έχουμε ήδη, που όλο αυτό, καλύπτει, όχι τελικά κάποιο χρόνο από τη ζωή μας,
αλλά όλη μας τη ζωή…
Μέσω του «εγώ», (για την
προστασία μας), ανάλογα με τις περισσότερο χρησιμοποιούμενες ενέργειες που
έχουμε συλλάβει από τότε που γεννηθήκαμε έως σήμερα, δημιουργήθηκε αυτό που
λέμε, «ο χαρακτήρας μας».
Και λέμε: «εγώ θυμώνω πολύ, ή
είμαι αγχώδης, ή είμαι κακός κλπ…»
Ανάλογα δηλαδή με τα
περισσότερα χρησιμοποιούμενα συναισθήματα, ανταποκρινόμενοι σε συγκεκριμένους
τρόπους συμπεριφορών και λειτουργίας,
«κλείδωσε» όλο αυτό μέσα μας, στον εαυτό μας, και φτάσαμε να λέμε: «Αυτό
είμαστε ως χαρακτήρες».
Πόσο λάθος όμως…
Γιατί αυτό που κάνουμε στην
ουσία, είναι ότι συμπεριφερόμαστε (χωρίς να το γνωρίζουμε), ως δέκτες, και ως
πομποί των ενεργειών. Ως δέκτες τις συλλαμβάνουμε, και ως πομποί, τις
εκπέμπουμε.
Αναφέρθηκε ότι το κάνουμε έτσι
κι αλλιώς είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, γιατί απλά, είναι μία ικανότητα αυτού
που πραγματικά είμαστε, έχουμε δεν έχουμε την αντίληψη του…
Τις περισσότερες φορές, αυτό
που συλλαμβάνουμε είναι και αυτό που τελικά εκπέμπουμε, και μάλιστα, πολύ πιο
ενισχυμένο από το βαθμό που το συλλάβαμε.
Όμως γίνεται, (κι εκεί είναι
και το μυστικό για την ευτυχία μας) γιατί δεν γνωρίζουμε μία τρίτη λειτουργία
αυτού που είμαστε: Πως έχουμε τη δυνατότητα να λειτουργούμε και ως μεταλλάκτες.
Αυτό σημαίνει, πως άσχετα με την σύλληψη της όποιας ενέργειας, μπορούμε να την
μεταλλάξουμε, και να εκπέμψουμε ότι εμείς θα αποφασίσουμε, και όχι αναγκαστικά
ότι συλλάβαμε τυφλά…
Αυτός είναι ο τρόπος, ώστε να
πάψουμε να λειτουργούμε τη ζωώδη, ανταποκρινόμενη φύση μας εξαιτίας του σώματος
μας μέσω του χαρακτήρα μας και του εγώ. Και τότε είναι, που μπορούμε να
αρχίσουμε να πλησιάζουμε τη πραγματική μας φύση.
Δεν έχουμε λοιπόν κανέναν
χαρακτήρα. Και φυσικά, δεν είμαστε «τα χαρακτηριστικά» των ενεργειών που
συλλαμβάνουμε.
Ότι είμαστε πραγματικά είναι
αυτό που μπορεί να συλλάβει τις ενέργειες, για να καταφέρουμε με αυτόν τον
τρόπο να γνωρίσουμε «τον χρωματισμό τους» μέσα μας.
Οπότε, δεν είμαστε ούτε καλοί,
ούτε κακοί. Ούτε άγιοι, ούτε εγκληματίες.
Είμαστε όλα, ή και τίποτα…
Αυτό που κάνουμε, είναι μέσω
των ενεργειών, που είναι «τα εργαλεία μας», να χτίζουμε τη ζωή, και τον κόσμο
γύρω μας, και με απόφαση, να γνωρίζουμε ποιοι επιλέγουμε να είμαστε την κάθε
στιγμή μας.
Το σημείο κλειδί λοιπόν για την
εξέλιξη μας, είναι ο μετασχηματισμός των ενεργειών, και η υπεύθυνη συνειδητή
επιλογή της κάθε εκπομπής μας.
Γιατί αυτό είμαστε. Δημιουργοί.
Και αυτό κάνουμε.
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο…
Το θέμα είναι να μπορέσουμε να
δούμε τι είναι αυτό που δημιουργήσαμε στο παρελθόν, και τι δημιουργούμε στο
τώρα.
Όπως, και τι αποφασίζουμε να
δημιουργούμε πλέον συνειδητά για το
μέλλον στο κάθε μας τώρα, για τα τώρα που μας περιμένουν να ζήσουμε.
Και με την κάθε απόφαση, τι
κάνουμε τελικά ώστε να πραγματοποιηθεί αυτό για το οποίο είμαστε φτιαγμένοι να
κάνουμε… Ο ίδιος ο σκοπός, είναι μέσα μας…
